Jody

Wat ben ik blij dat ik naar mijn eigen gevoel heb geluisterd en niet naar anderen.
Bijna iedereen had wel een advies voor mij en Jody; harder aanpakken, ga er maar met de zweep over, gebruik een scherper bit en zet haar met hulpteugels vast, laat haar door iemand goed door rijden (die breekt haar wel), verkoop haar, breng haar naar de slager, enz.

Ook al ben je van jezelf overtuigd, je gaat dan toch twijfelen.
Ligt het misschien toch aan mij? Passen we niet bij elkaar? Heb ik haar niet goed getraind? Wat was verkeerd… Ik begon aan mijzelf te twijfelen.

Ze had in de eerste jaren van haar leven al zoveel ellende meegemaakt. Zou ze hierdoor getraumatiseerd zijn.
Als veulen met de trailer over de kop, slechte ervaring met mensen en haar weerstand en lichamelijke conditie was ook heel erg slecht. Wie weet wat ze allemaal heeft moeten doorstaan in de periode voordat ze bij ons kwam.
In de jaren dat ik haar heb is er nooit in mij opgekomen om haar weg te doen. Af en toe hebben we nog eens een poging gedaan om weer met haar aan de slag te gaan onder het zadel. Dit eindigde altijd in een ramp. Wat werd ze dan wild, ze draaide gewoon door. Het was dan net alsof ze er zelf dan niet meer bij was. Erop zitten en met haar rijden lukte gewoon niet. Het bleef niet bij heel erg bokken en steigeren, maar het ging veel verder. Ze vloog dwars door de omheiningen heen, ik kon haar niet meer houden. Met steigeren liet ze zich achterover vallen. Ook een bit kon ze met de kracht van haar kaken, doormidden breken.
Dit was niet normaal. Toen de dierenarts zei dat ze een kronkel in haar hoofd had, ze daardoor niet betrouwbaar en misschien zelfs gevaarlijk kan zijn, ging dat er bij mij niet in.

Ook tijdens heel gewone dingen (gewoon voor ons) ging ze zomaar compleet door het lint. Ze draaide soms met haar ogen en dan zag je het witte van haar oogbol. Soms werd ze (voor ons zonder reden) ineens panisch. Ze heeft mij wel eens vol op de borst geschopt of met haar hoofd zo´n knal gegeven dat ik tegen de vlakte ging. We vonden het ook altijd raar dat ze zo van slag was als ik er niet was. Ging mijn vader voeren, dan ging ze zich heel erg vreemd gedragen. Steeds heen en weer blijven lopen, niet reageren op dingen en erg angstig zijn. Ook naar andere mensen en dieren toe reageert ze soms heel apart. Ze kan helemaal flippen als iemand haar zomaar even aan wil raken. Ze kon ook uren in zichzelf gekeerd zijn. Gewoon nergens op reageren en dan ineens gaan dollen. Met de andere paarden doet ze het goed. Al begrijpen ze elkaar niet altijd even goed, ze kan goed meekomen. Je moet ook niet aan haar vriendjes komen, dan is het mis. Maar ook kan ze net een moeder zijn. Erg zorgzaam voor andere paarden. Maar daar tegenover kan ze heel erg moeilijk en soms ook agressief zijn tegen andere (vreemde) paarden.

En nu, dacht ik. Ik wil haar niet kwijt. Dan maar lekker laten lopen. Veel aandacht geven, want daar was ze gek op. Ook leuke makkelijke spelletjes doen. We zeiden soms wel eens. Ze is net een grote hond. Haar karakter is ook heel erg zacht en lief. Ze zou je nooit bewust iets aandoen. Door de jaren heen hebben Jody en ik een heel hechte band gekregen. Toen ik me meer verdiepte in het natural horsmanschip, freestyle, centered riding en tteam en ttouch kwam de gedachte van Jody en haar zogenaamde kronkel weer naar boven.

Via Vanda Oosterhuis, zij geeft mij les in centered riding, tteam en ttouch, kwam ik in contact met Thilly Ruinen. Thilly Ruinen is Paranormaal Therapeut voor mens en dier. Ik heb haar site eens goed doorgelezen en dacht van waarom niet.

Via een foto kan zij je meer over bijvoorbeeld je huisdier vertellen. Ik heb haar een mail gestuurd met een heel verhaal over Jody. Na ons telefonisch contact heb ik een foto van haar opgestuurd. Dezelfde dag dat Thilly de foto heeft ontvangen belde ze mij op met haar bevindingen.

Nu werd mij alles duidelijk. Jody lijdt aan een vorm van autisme, wist ze mij te melden. Het is net of ze er geestelijk niet goed bij is. Haar gedachten zweven eigenlijk boven haar lichaam, terwijl ze lichamelijk duidelijk op de aarde is.

Een wereld ging er voor mij open. Nu kon ik alle delen van de puzzel plaatsen. Dat verklaarde een heleboel. Kijk maar naar autistische mensen. Die leven ook in hun eigen wereld en willen hun beeld niet verander zien. Dit is bij Jody ook het geval. Ze beleeft haar leven in haar eigen wereldje.

Een wereld ging er voor mij open. Nu kon ik alle delen van de puzzel plaatsen. Dat verklaarde een heleboel. Kijk maar naar autistische mensen. Die leven ook in hun eigen wereld en willen hun beeld niet verander zien. Dit is bij Jody ook het geval. Ze beleeft haar leven in haar eigen wereldje.

Als er ineens iets anders is in haar plaatje, kan ze dit niet plaatsen. Vandaar ook dat ze het niet kan verwerken als je op haar gaat zitten of iets van haar vraagt. Ze is dus ook absoluut niet geschikt om op te rijden.

We gaan nu gewoon door met de manier waarop we de laatste jaren al bezig zijn. Lekker veel aandacht, leuke makkelijke dingen met haar doen en met haar spelen. Wij hebben gewoon een heel leuk en lief paard. Misschien is de band tussen Jody en mij hierdoor wel zo sterk.

Jody heeft mijn leven veranderd en tot op de dag van vandaag ben ik haar daar heel erg dankbaar voor... Al leer ik nog dagelijks van alle paarden om mij heen, Jody heeft echt mijn ogen geopend!

Zonder Jody had ik nooit ervaren en was ik nooit de persoon geworden die ik nu ben. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik heel anders met paarden om ben gaan, me verdiep in alles waardoor ik kan groeien en paarden beter kan leren begrijpen en ze een beter leven kan geven en door haar wil ik graag mensen met paarden bijstaan, helpen en begeleiden!

Als ik Jody niet had gehad, dan had mijn leven en die van vele mensen en paarden er heel anders uitgezien.

Jody bedankt!!!

Jody: KWPN merrie

Olskling: Fjordenruin

Vianska: Fjordenmerrie

Frits: Shetlanderruin

Signeur van Smalbroek (Babe): Shetlanderhengst

Onze katten: Pely, Nonja, Donder, Ozzy en Tamara.

Schapen: Binkie, Nora, Zwart Koppie, Juffertje en Mevrouwtje.

Een hele schare postduiven en Limo (pleegzoonpaard): NRPS ruin.